Tatacoa, de natte woestijn

Vandaag reizen we naar Desierto de Tatacoa. Ook in de reisbeschrijving wordt deze bestemming een woestijn genoemd en dat had onze verwachtingen gevormd. De afgelopen maand (juni 2011) is zowiezo behoorlijk nat geweest. In het hele land zijn problemen door zandverschuivingen en modderstromen door hevige regenval.
De weg naar Tatacoa gaat langs bosrijke natuurgebieden met veel olieboortorens. Als we de Magdalenarivier oversteken wordt het groen gemengd met rode aarde, hoge cactussen en bizar geplooide zandformaties.

We kamperen in het natuurgebied op het terrein van een hacienda. Er staan tien kleine goedkope tentjes voor ons klaar. De familie van de hacienda maakt het avondeten voor ons klaar. We zijn benieuwd naar de sterrenhemel, want die schijnt hier heel bijzonder te zijn. Naast ons kampeerterreintje ligt een observatorium, naar men zegt omdat op deze afgelegen locatie in de woestijn is er minder lichtvervuiling en er vaker een volledig heldere hemel is. Vanavond valt dat allemaal wat tegen. Het is licht bewolkt en aan de horizon zien wel de gloed van de steden en dorpen. Later op de avond trekt de hemel open en wordt het sterrenspektakel wel zichtbaar. En omdat de temperatuur hier in de woestijn ook ’s nacht nog aangenaam is, kunnen we de hele avond genieten van sterren en de rust in Tatacoa.